Baltic Pipe to strategiczny projekt infrastrukturalny, który na dobre zmienił mapę dostaw gazu do Polski. Ten międzynarodowy gazociąg, łączący złoża norweskie z polskim systemem przesyłowym, stanowi jeden z kluczowych elementów dywersyfikacji źródeł i kierunków dostaw gazu ziemnego. W niniejszym artykule przyjrzymy się szczegółowo znaczeniu Baltic Pipe dla bezpieczeństwa energetycznego Polski, przeanalizujemy proces realizacji inwestycji oraz jej wpływ na rynek gazu w regionie.
Geneza projektu Baltic Pipe
Historia projektu Baltic Pipe sięga końca lat 90., kiedy to po raz pierwszy pojawiła się koncepcja połączenia Polski ze złożami gazu na Norweskim Szelfie Kontynentalnym. Jednak dopiero w 2007 roku podpisano pierwsze porozumienia między polskim PGNiG a duńskim DONG Energy (obecnie Ørsted) dotyczące realizacji tego przedsięwzięcia. Projekt wstrzymano w 2009 roku ze względu na ówczesne uwarunkowania rynkowe i polityczne.
Idea powróciła ze zdwojoną siłą po kryzysie gazowym w 2009 roku oraz aneksji Krymu przez Rosję w 2014 roku, które unaoczniły ryzyko uzależnienia od dostaw gazu z kierunku wschodniego. W 2017 roku polskie i duńskie podmioty - Gaz-System oraz Energinet - podjęły ostateczną decyzję inwestycyjną, rozpoczynając realizację projektu, który miał fundamentalnie zmienić architekturę bezpieczeństwa gazowego Polski.
Techniczne aspekty gazociągu Baltic Pipe
Baltic Pipe to system przesyłowy składający się z pięciu głównych elementów:
- Podmorski gazociąg na Morzu Północnym - łączący norweski system przesyłowy Europipe II z duńskim systemem przesyłowym, o długości około 110 km
- Rozbudowa duńskiego systemu przesyłowego - w zachodniej i wschodniej części Danii
- Tłocznia gazu w Danii - zlokalizowana na wschodnim wybrzeżu wyspy Zelandia
- Podmorski gazociąg na dnie Morza Bałtyckiego - łączący Danię z Polską, o długości około 275 km
- Rozbudowa polskiego systemu przesyłowego - obejmująca budowę nowych gazociągów w północno-zachodniej Polsce
Kluczowe parametry techniczne gazociągu:
- Przepustowość: 10 mld m³ rocznie
- Całkowita długość: około 900 km
- Średnica głównych odcinków: 900 mm
- Ciśnienie robocze: do 120 bar
- Maksymalna głębokość na odcinku podmorskim: około 90 m
Budowa i uruchomienie - kamienie milowe projektu
Realizacja projektu Baltic Pipe stanowiła ogromne wyzwanie inżynieryjne i logistyczne. Oto najważniejsze etapy budowy:
Faza przygotowawcza (2017-2019)
- Listopad 2017 - Gaz-System i Energinet podejmują ostateczną decyzję inwestycyjną
- Styczeń 2018 - Uzyskanie statusu "Projektu o znaczeniu wspólnotowym" (PCI) od Komisji Europejskiej
- Kwiecień 2019 - Przyznanie dofinansowania z instrumentu "Łącząc Europę" (CEF) w wysokości 215 mln euro
- Maj 2019 - Uzyskanie niezbędnych pozwoleń środowiskowych w Polsce, Danii i Szwecji
Budowa (2020-2022)
- Maj 2020 - Rozpoczęcie budowy na lądzie w Polsce i Danii
- Czerwiec 2021 - Rozpoczęcie układania gazociągu na dnie Morza Bałtyckiego
- Lipiec 2021 - Tymczasowe wstrzymanie prac na odcinku duńskim ze względu na kwestie środowiskowe
- Listopad 2021 - Zakończenie budowy odcinka podmorskiego na Bałtyku
- Kwiecień 2022 - Wznowienie prac na odcinku duńskim
- Sierpień 2022 - Zakończenie głównych prac budowlanych
Uruchomienie (2022)
- 1 października 2022 - Symboliczne otwarcie gazociągu w Goleniowie z udziałem prezydentów Polski i Danii oraz premiera Norwegii
- Listopad 2022 - Osiągnięcie częściowej przepustowości (około 60%)
- Styczeń 2023 - Osiągnięcie pełnej przepustowości 10 mld m³ rocznie
Warto podkreślić, że pomimo trudności związanych z pandemią COVID-19 oraz tymczasowego wstrzymania prac na odcinku duńskim, gazociąg został uruchomiony zgodnie z pierwotnym harmonogramem.
Znaczenie Baltic Pipe dla bezpieczeństwa gazowego Polski
Baltic Pipe ma fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa gazowego Polski, co przejawia się w kilku kluczowych aspektach:
Dywersyfikacja źródeł i kierunków dostaw
Przed uruchomieniem Baltic Pipe, struktura importu gazu do Polski była silnie uzależniona od kierunku wschodniego. W 2021 roku struktura importu gazu do Polski przedstawiała się następująco:
- Kierunek wschodni (Gazprom): około 55%
- Terminal LNG w Świnoujściu: około 25%
- Kierunek zachodni i południowy (rynek UE): około 20%
Baltic Pipe, wraz z terminalem LNG w Świnoujściu, pozwala na całkowitą rezygnację z importu gazu z Rosji, co ma szczególne znaczenie w kontekście napięć geopolitycznych i wykorzystywania przez Rosję dostaw surowców energetycznych jako narzędzia politycznego nacisku.
Zwiększenie bezpieczeństwa dostaw
Baltic Pipe znacząco zwiększa bezpieczeństwo dostaw gazu do Polski poprzez:
- Połączenie z norweskimi złożami gazu, które charakteryzują się wysoką stabilnością wydobycia i przewidywalnością
- Dywersyfikację tras przesyłu gazu, co zmniejsza ryzyko związane z potencjalnymi awariami lub incydentami na poszczególnych trasach
- Zmniejszenie narażenia na arbitralne decyzje dostawców o wstrzymaniu dostaw (jak miało to miejsce w przypadku wstrzymania dostaw rosyjskiego gazu do Polski w kwietniu 2022 roku)
Wzmocnienie pozycji negocjacyjnej Polski
Dostęp do alternatywnych źródeł gazu znacząco wzmacnia pozycję negocjacyjną Polski wobec dostawców. Historycznie, monopolistyczna pozycja Gazpromu jako praktycznie jedynego dostawcy gazu do Polski pozwalała na narzucanie niekorzystnych warunków cenowych i kontraktowych. Baltic Pipe, wraz z innymi elementami dywersyfikacji, umożliwia Polsce:
- Negocjowanie bardziej korzystnych warunków cenowych
- Uniezależnienie od klauzul kontraktowych dyktowanych przez dominującego dostawcę
- Elastyczne reagowanie na zmiany na europejskim rynku gazu
Integracja z europejskim rynkiem gazu
Baltic Pipe nie tylko zwiększa bezpieczeństwo dostaw dla Polski, ale także przyczynia się do integracji rynków gazu w regionie Europy Środkowo-Wschodniej i Skandynawii. Gazociąg ten:
- Umożliwia przepływ gazu w kierunku północ-południe, uzupełniając dominujący dotychczas kierunek wschód-zachód
- Tworzy nowy korytarz dostaw gazu dla regionu Europy Środkowo-Wschodniej
- Zwiększa płynność rynku gazu w regionie
- Wspiera rozwój giełdowego handlu gazem
Ekonomiczne aspekty projektu Baltic Pipe
Budowa Baltic Pipe wiązała się ze znaczącymi nakładami inwestycyjnymi, ale jednocześnie przynosi wymierne korzyści ekonomiczne.
Koszty inwestycji
Całkowity koszt budowy Baltic Pipe wyniósł około 1,6 mld euro, z czego:
- Około 784 mln euro przypadło na stronę polską (Gaz-System)
- Około 800 mln euro przypadło na stronę duńską (Energinet)
Projekt uzyskał wsparcie finansowe Unii Europejskiej w ramach instrumentu "Łącząc Europę" (CEF) w wysokości 215 mln euro, co stanowiło około 13,5% całkowitych kosztów.
Wpływ na ceny gazu
Baltic Pipe może mieć pozytywny wpływ na ceny gazu w Polsce poprzez:
- Zwiększenie konkurencji na rynku dostawców
- Umożliwienie dostępu do gazu z norweskich złóż, którego ceny charakteryzują się mniejszą zmiennością niż ceny gazu z kierunku wschodniego
- Lepszą integrację polskiego rynku z europejskim rynkiem gazu, co sprzyja konwergencji cen
Należy jednak zaznaczyć, że rzeczywisty wpływ na ceny będzie zależeć od szeregu czynników, w tym od kosztów wydobycia gazu na Norweskim Szelfie Kontynentalnym, sytuacji na globalnym rynku gazu oraz kosztów przesyłu.
Kontrakty na dostawy gazu
Operatorem systemu przesyłowego Baltic Pipe są Gaz-System (po stronie polskiej) i Energinet (po stronie duńskiej), natomiast dostawy gazu realizowane są na podstawie kontraktów handlowych. Głównym polskim podmiotem, który zarezerwował przepustowość gazociągu, jest PGNiG (obecnie część Grupy Orlen). W 2017 roku PGNiG zawarło szereg umów na dostawy gazu z norweskich złóż, w tym:
- Kontrakty z Equinor (dawniej Statoil) na dostawy około 2,4 mld m³ gazu rocznie
- Umowy z innymi podmiotami wydobywającymi gaz na Norweskim Szelfie Kontynentalnym
- Własne wydobycie na Norweskim Szelfie Kontynentalnym poprzez spółkę PGNiG Upstream Norway, które ma docelowo osiągnąć poziom około 2,5 mld m³ rocznie
Wyzwania i perspektywy na przyszłość
Mimo udanego uruchomienia Baltic Pipe, projekt ten stoi przed szeregiem wyzwań, a jego przyszłość będzie zależeć od szeregu czynników.
Optymalne wykorzystanie przepustowości
Kluczowym wyzwaniem jest zapewnienie optymalnego wykorzystania przepustowości gazociągu, która wynosi 10 mld m³ rocznie. Wymaga to:
- Zabezpieczenia długoterminowych kontraktów na dostawy gazu z norweskich złóż
- Zwiększenia własnego wydobycia PGNiG/Orlen na Norweskim Szelfie Kontynentalnym
- Efektywnego zarządzania przepustowością w zależności od sezonowych wahań zapotrzebowania na gaz
Transformacja energetyczna a przyszłość gazu ziemnego
W kontekście europejskiej polityki klimatycznej i dążenia do neutralności klimatycznej, rola gazu ziemnego jako paliwa przejściowego będzie ewoluować. W dłuższej perspektywie Baltic Pipe może być wykorzystywany do transportu gazów zdekarbonizowanych:
- Potencjalne wykorzystanie infrastruktury do transportu biometanu
- Możliwość adaptacji do przesyłu mieszanin wodorowych
- Badania nad możliwością transportu czystego wodoru w dalszej przyszłości
Wpływ na regionalny rynek gazu
Baltic Pipe ma potencjał, aby stać się istotnym elementem regionalnego rynku gazu, umożliwiając:
- Eksport gazu do krajów sąsiednich, w tym do Ukrainy, Słowacji, Czech i państw bałtyckich
- Rozwój nowych wzorców handlu gazem w regionie
- Wzmocnienie roli Polski jako regionalnego hubu gazowego
Podsumowanie
Baltic Pipe stanowi kamień milowy w historii polskiego sektora gazowego i fundamentalnie zmienia architekturę bezpieczeństwa energetycznego kraju. Gazociąg ten, razem z terminalem LNG w Świnoujściu, planowanym terminalem FSRU w Zatoce Gdańskiej oraz rozbudowanymi połączeniami międzysystemowymi z krajami sąsiednimi, tworzy solidne podstawy do zapewnienia bezpiecznych i zdywersyfikowanych dostaw gazu do Polski.
Znaczenie Baltic Pipe wykracza jednak poza wymiar czysto krajowy. Gazociąg ten przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego całego regionu Europy Środkowo-Wschodniej, wspiera integrację europejskiego rynku gazu oraz wzmacnia solidarność energetyczną między państwami członkowskimi UE.
W obliczu trwającej transformacji energetycznej, Baltic Pipe będzie odgrywał istotną rolę jako element infrastruktury zapewniającej dostawy gazu ziemnego jako paliwa przejściowego, a w dłuższej perspektywie może być adaptowany do przesyłu gazów niskoemisyjnych i odnawialnych.
Sukces projektu Baltic Pipe pokazuje, że długoterminowe, strategiczne planowanie w sektorze energetycznym przynosi wymierne efekty w postaci zwiększonego bezpieczeństwa dostaw, dywersyfikacji źródeł energii oraz wzmocnienia pozycji negocjacyjnej kraju.